سلطان قلب مادر کوه رنج پدر. خدایا دلم باز امشب گرفته! خدایا دلم باز امشب گرفته! بیا تا کمی با تو صحبت کنم. بیا تا دل کوچکم را. خدایا فقط با تو قسمت کنم! خدایا بیا پشت آن پنجره. که وا می شود رو به سوی دلم! بیا پرده ها را کناری بزن. که پروانه ی شعر من جان بگیرد. کمی هم به فکر دلم باش. که هر شب نفس می کشد در هوایت. شبی می فرستم برایت! چشم هایت را ببند,. هر چه میخواهی بگو,.

پاییز آغاز تمام عاشقانه هایم بود. آغاز بارانی ترین قدم زدن هایم. دستانی که آن روزها مال من نبود. مثل حالا که دلتنگت هستم. پاییز بود می دانستم می آیی و برایم آواز می شوی. و این بار می دانم که نمی آیی. حالا هم برایم شعر شده ای. که همراهم بود در کنار تمام سبز شدن ها. و تمام زرد شدن هایم. و می دانم دیگر نمی آیی.

حالا دیگه شب زود خوابت می بره و صبح ها زود بیدار می شی. تا به امروز به زبان نمی آوردی.

وقتی قصد بدنیا اوردن این موجودو داشتید. تولد حضرت فاطمه زهرا به همه آدمای از اولین روز آفرینش تا آخرین روز دنیا. خدایا شکرت که خوشبختی داره میاد. میبینیم زندگی ی نفر چطوری بخاطر رفتار ما بهم میریزه.

چقدر سخته به یاد کسی باشی که اصلا به یادت نیست. برای دلم بود اما . دوستان مجازی ام خیلی وقت است از این وبلاگ کوچیده ام. بابت هر شبی که بی شکر سر بر بالین گذاشتم. بابت هر صبحی که بی سلام به تو آغاز کردم. بابت لحظات شادی که به یادت نبودم. بابت هر گره که به دستم کور شد و مقصر را تو دانستم.

و چه دشوار است نبرد میان عقل و احساس. ک هرانچه دلت طلب کرد ب عقلت ارجاع کنی و باز مثل همیشه. حساست بگذاری و نه بگویی ب دلت. وچه تلخ است نگاهی ک عاشقانه هایش تا فرسخ ها ب جانت. ادامه است و احساسی ک تو ان را نمیپذیری. ک عاشق رنگین کمانم یا شب تار! شب و روز حس و حالم عجیب است! چه خوش روزی بود روز جدایی.

من از عهد آدم تو را دوست دارم. از آغاز عالم تو را دوست دارم. چه شب ها من و آسمان تا دم صبح. سرودیم نم نم تو را دوست دارم. سلامی صمیمی تر از غم ندیدم. به اندازه ی غم تو را دوست دارم. بیا تا صدا از دل سنگ خیزد. پایان جنگ آمد آواز چنگ آمد.

زندگي تكثير ثروتی است كه نامش محبت است. The whole page will spin. کوچه های قدیمی را باریک میساختند. تا آدم ها به هم نزدیک تر شوند. اما اکنون چقدر آواره ایم در اینهمه اتوبان سرد. خودشان را نشان می دهند. وقتی که برایت مهم نیست. اصرار برای اثبات وجودشان,. اصرار میکنند که تو باید. با بهانه های پوچ! و تو می مانی با باوری.